Opis obrazu

Na obrazie dominuje ciepła paleta kolorów. Od jasnych odcieni bursztynowego, przez złociste po głębokie brązy. Te kolory płynnie przechodzą jeden w drugi, tworząc gradient przypominający zachód słońca nad rozciągającym się pustynnym krajobrazem. Zarysy horyzontu to delikatne, falujące linie, które wprowadzają wrażenie spokoju i medytacji. Kompozycja jest minimalistyczna, ale nie pusta – emanuje z niej cisza, niemal fizycznie odczuwalna. Wydaje się, że artysta wykorzystuje technikę olejną, by uzyskać tę subtelną gładkość powierzchni, dzięki której barwy zdają się niemal świecić. Wow, jest naprawdę magicznie. Styl jest abstrakcyjny, nie narzuca gotowych narracji, przez co interpretuje się go osobiście. Być może to oaza w środku niczego, a może tylko odbicie wewnętrznego spokoju. Gdy patrzę na to dzieło, czuję, jakbym mógł tak po prostu wciągnąć powietrze, zamknąć oczy i odpłynąć w ten "glow" kolorów. To, co mi się najbardziej podoba, to jak prostota obrazu prowadzi do skomplikowanych emocji. Może to zmęczenie cywilizacją, może potrzeba ucieczki. Tak czy siak, widzę w tym coś relaksującego. "Jak cichy ocean" – powiedziałoby pewnie jakieś dziecko. I ono ma rację.