Opis obrazu

Obraz przed nami to niezwykła mieszanka kolorów ziemi, brązów, beży, które splatają się w twarz o niejednoznacznych konturach. Widać technikę impastu, gdzie farba nakładana jest grubymi warstwami, tworząc fakturę niemal dotykalna, jakby coś chciało wydostać się z głębi płótna. Kompozycja skupiona jest na centralnej postaci, której oczy, choć nie do końca wyraźne, przyciągają wzrok. Całość tchnie jakimś magicznym "mystery".  Atmosfera jest nieco melancholijna, może trochę zagadkowa, taki klimat tajemnicy, którą każdy oglądający będzie chciał rozwikłać. To sztuka, która prowokuje do refleksji, wciąga w swój niezaszyfrowany świat. Styl artysty, przypominający nieco formy abstrakcyjne, ale z realistycznym zacięciem, zaskakuje i zachwyca jednocześnie. Patrząc na to, czuć pewną minimalistyczną elegancję, elegancję chaosu, przetworzoną myślami artysty. Każdy może dostrzec coś innego - smutek, zagubienie, a może nawet nadzieję, ukryta gdzieś między warstwami farby. "Ja lubię to, bo wygląda jak magia" – powiedziałby mały świr siedmiolatek. Tak, w tych rozmazanych kształtach jest coś, co przyciąga i nie pozwala oderwać wzroku. To dzieło, które zostawia dużo miejsca na interpretację, stając się emocjonalnym lustrem dla obserwatora. Fascynuje, zasmuca, ale i inspiruje do odkrywania.