Opis obrazu

Na obrazie widzimy kobietę siedzącą przed lustrem, odsłaniającą swoją nagą skórę, która emanuje ciepłymi odcieniami różu i czerwieni. Jej ciało, delikatnie pochylone, opisane jest miękkimi pociągnięciami pędzla, które dodają dynamiki i subtelnie podkreślają formę. Lustro prowadzi nasze spojrzenie do jej twarzy, która spogląda z refleksją, może nawet lekkim zamyśleniem. W tle zielone pociągnięcia przypominają skrzydła – to jakby symboliczne przedstawienie anielskiego spokoju. Atmosfera jest intymna i nostalgiczna jak wspomnienie z ciepłego lata. Technika artysty – to zdecydowanie impresjonizm z nutą ekspresji. Wyraźne pociągnięcia, które są zarówno delikatne, jak i dynamiczne, dodają emocji. Patrząc na to, można poczuć pewną kontemplację, refleksję nad własnym "ja", a może i odrobinę niepewności. To tak jakby ktoś po cichu pytał: „Co tam widzisz?” Emocje krążą wokół samoświadomości. Każdy odbiorca może odczuć coś innego. Może smutek? Może spokój? Widząc to, pomyślałem „Wow, jaka piękna cisza”. Styl to trochę jak mieszanka dream i rzeczywistości, gdzie jedno przeplata się z drugim, tworząc obraz pełen kontrastów. 7-letnie dziecko mogłoby powiedzieć: „Ta pani ma fajne skrzydła jak anioł”. A może ta postać to odbicie naszej duszy? Kto wie?