Opis obrazu

Obraz jest prawdziwym spektaklem kolorów i kształtów. Zastosowanie ciepłych odcieni brązów i pomarańczy sprawia, że patrząc na pole, można poczuć spokój zmierzchu. Dominuje tu impresjonistyczny styl, gdzie pociągnięcia pędzla są widoczne, dynamiczne, jakby ktoś bawił się w malowanie palcami. Horyzont zdaje się falować, unosząc lekką mgiełkę szarości i błękitu, nadając atmosferze tajemniczej głębii. Jest trochę jak oglądanie starego filmu na VHS, fuzzy i nostalgic, co z kolei wywołuje emocje związane z przeszłością. Kiedyś dziadek mówił mi, że takie pola są pełne historii. Urok chaosu, lekka nieprzewidywalność składają się na to, że dzieło wydaje się mówić do odbiorcy ‘zatrzymaj się na chwilę’. Ktoś może widzieć tu zmaganie się natury z czasem, ktoś inny promyk ciszy po burzy. Jest tam taka energia, jaką czułby 7-latek, krzycząc: "ale to fajne!" Wieloaspektowość tej kompozycji pozostawia miejsce na osobiste refleksje, niczym nieograniczona przestrzeń wyobraźni. Coś, co na pewno zapada w pamięć.