Opis obrazu

Na płótnie widzę wielką roślinę pochyloną jakby po ciężkim dniu. Łodygi wyginają się łukiem i prowadzą wzrok ku zwisającym płatkom w fiolecie w rdzawych brązach i resztkach żółci. Tło to gęsta mgła kropek zieleni i czerni która drży jak październikowa noc. To wygląda jak smutny słonecznik i chce mu się spać. Farba kładzona impastem tworzy grube grzbiety a krótkie nerwowe ruchy podszyte są pointylizmem. Nastrój jest melancholijny lecz nie bez nadziei bo w martwieniu tli się życie. Czuję szorstkość jakbym mógł dotknąć i zabrudzić palce. Materia jest po prostu raw. To opowieść o przemijaniu o dumnej ciszy po lecie i naprawde mnie chwyta. Zostanę przy niej jeszcze chwile.