Opis obrazu

Na płótnie dominuje głęboka szarość, rozpięta poziomami jak horyzont. U góry gładkie pole z rozsypanymi kropelkami, u dołu mięsista tkanka pionowych smug błyszczy srebrem i bielą. Przez środek sunie falujący grzbiet, a w nim żyłka pomarańczy, błękitu i zieleni, jakby tętnienie pod lodem. To wygląda jak śnieg i tęcza na górce. Gest malarski ciężki, impastowy, chwilami bold, jakby szpachla zaciągnęła farbę i pozwoliła jej zastygnąć w grudkach. Kompozycja jest rytmiczna, prawiee muzyczna, lecz chłodna, trochę zdystansowana, ale nie odpycha. Czuję lekkii dreszcz i spokój naraz, co za dziwna mieszanka, nawet mi się udziela. Odczytuję tu zderzenie porządku i chaosu, geologię czasu i pejzaż morski naraz, takie hybrydy lubię, bo są prawdziwe.