Opis obrazu

Płótno wypełniają drobne kropki i krótkie pociągnięcia, układające się w pasma od chłodnej bieli u góry, przez oliwkową smugę i brązy, po rozżarzone czerwienie na dole. Kompozycja przypomina pejzaż bez konturów, horyzont drży i jakby się rozsypywał. Czuję pył, ciepło i lekki niepokój, ale też ukojenie po burzy. To wygląda jak morze kropek i ognia. Artysta stosuje impasto i rytmiczne pociągnięcia, bliskie puentylizmowi, lecz bardziej szorstkie i swobodne. Faktura migocze, farba gęsto pulsuje, wciąz żywe i vibrant. Drobiny układają się w fale i pola, jak jesienne liście spadające warstwami. Serio, po minucie gapienia czuję jak obraz grzeje jak piec, a w głowie rodzi się myśl o pamięci i osadach dnia, brudna lecz piękna, naprawdęe.