Opis obrazu

Na czarnym tle wyrasta łuk gęstych plam, niby struga liści albo jęzor ognia, z czerwieniami, pomarańczami, złotem i drobnym zielonym migotem. Krótkie impastowe pociągnięcia, chyba szpachlą, układają się w spiralę, która skręca w górę i zapada w mrok. Pojedyncze punkty przechodza w smugi, jakby farba uciekła spod dłoni. Biele i brązy iskrzą, dając wrażenie falowania materii. Jest w tym cos rytmicznego. Atmosfera burzliwa, lecz ciepła, jesienna i troche zadumana. To wygląda jak wielka fala ognia. Czuję buchnięcie i bębenkowanie serca, po chwili spokój, jak po sztormie. Abstrakcyjny ekspresjonizm, surowy i szorstki, raw. No proszę, aż chce się dotknąć, choć nie wolno. W barwach słychać szum i trzask, rozmowa żywiołów. Obraz może znaczyć kruchość chwil albo odwagę, niech każdy wybierze. Ja biorę nadzieję, serio.