Opis obrazu

Na obrazie widzimy pięknego konia uchwyconego w dynamicznej pozie. Dominującą barwą jest ciepły, głęboki brąz przeplatany odcieniami beżu i czerni. Kompozycja przedstawia konia z opuszczoną głową, co nadaje całości nostalgiczny i melancholijny nastrój. Stylistycznie, malarz zastosował technikę impasto, co widać w fakturze farby na grzywie zwierzęcia. To niczym wulkan emocji zamknięty w warstwach nakładanych pędzlem. Patrząc na ten obraz, trudno nie zatrzymać się na chwilę i nie poczuć spokojnego, choć nieco przytłaczającego, klimatu. Odbiorca może poczuć empatię, jakby chciał pogłaskać konia i pocieszyć go w jego zamyśleniu. Pędzel artyka mu tu melodyjnie, a całość ma coś z elementu „wow”. Mały chłopiec mógłby powiedzieć: "Ten konik wygląda trochę smutno, ale bardzo ładnie!". Ciekawe, jak artysta balansuje między realistycznym odwzorowaniem a ekspresją. Myśli przewijają się wartko: jak by to było, gdyby do mnie przemówił? Co mi powie ten koń, jeśli w ogóle umiałby mówić? Mówi, ale kolorem i linią, nie słowem.