Opis obrazu

Ten obraz to prawdziwy minimalizm, który bawi się abstrakcją i prostotą. Dominują tu odcienie delikatnego beżu, pudrowego różu i wyraziste czarne kontury. Twarz złożona z kilku prostych linii, wyraża tajemniczość i spokój. Jest coś w tym obrazie, co przyciąga wzrok i sprawia, że chce się go odkrywać na nowo. W pewnym sensie, jest to jak gra, której zasady widz wymyśla sam. Atmosfera jest spokojna, ale i intrygująca. Czuć tu pewien "calmness", który wprowadza harmonię i balans. Artysta użył techniki linearyzmu, gdzie prostota formy tworzy głębię emocjonalną. Każda linia i kształt są przemyślane, choć na pierwszy rzut oka wydają się przypadkowe. Trochę jak układanka, którą układa 7-letnie dziecko: "To moja twarz!" Obraz może budzić refleksję nad tożsamością. Czy nie jest tak, że czasem mniej znaczy więcej? Widzowi pozostawia szerokie pole do interpretacji. Czy ta postać patrzy na nas, czy może w siebie? Może to wyraz samotności, a może ukrytej siły? To dzieło, które na długo zapada w pamięć i pobudza do kontemplacji. Mówiąc kolokwialnie, ten obraz ma swój flow.