Opis obrazu

Na obrazie dominuje paleta stonowanych kolorów—odcienie szarości i zieleni. Kompozycja wydaje się być chaotyczna, ale jednak przemyślana. To jak gra cieni i świateł. Formy geometryczne, jak kwadraty i prostokąty, nakładają się na siebie. Wygląda to jak okno na świat, ale bardziej abstrakcyjne. Atmosfera jest tajemnicza, nieco melancholijna. Czuje się, jakby to był zamglony poranek, kiedy wszystko jest jeszcze półprzytomne. Jakby świat jeszcze spał. Styl wydaje się być impresjonistyczny, choć jest tu nuta abstrakcji. Pociągnięcia pędzla są wyraźnie widoczne, dynamiczne, jakby artysta malował w przypływie emocji. "Chaos, ale taki kontrolowany" — powiedziałby ktoś. Obraz może wywołać różne emocje. Dla jednych będzie to nostalgia, dla innych początek czegoś nowego. Gdzieś tam jest okienko z tajemniczą czernią, które kusi, by zajrzeć. To trochę jak tajemnicza historia, jak zagadka do rozwiązania. Wywołuje to nutkę zaciekawienia i trochę niepokoju. A wszystko to dzięki prostocie kształtów i subtelnej grze kolorów. Patrząc na to, można nie tylko widzieć, ale i czuć. I love it! Widok jest jednocześnie uspokajający i skłaniający do myślenia. Widz, jak dziecko, myśli: czy tam jest coś więcej?