Opis obrazu

Na obrazie widzimy osobę, która siedzi skulona na fotelu. Czarno-białe odcienie nadają grafice nostalgicznego, melancholijnego wyrazu. Delikatne kreskowanie artysty tworzy miękkie cienie, dodając głębi i tekstury. Smugi ołówka są wyraźnie widoczne, co podkreśla ręczną pracę i emocjonalność dzieła. Fotel z dużymi poduszkami, na kółkach, zdaje się być ostoją zmęczenia. Osoba jest obrócona bokiem, z przykrytą twarzą. Nogi w paskowane rajstopy są wyciągnięte w przód, co nadaje całości kompozycji dynamiczny kontrast. Wygląda, jakby chwila odpoczynku mogła trwać wiecznie. Może malowidło wywołać uczucie spokoju, jednocześnie skłaniając do refleksji na temat samotności. Ta cisza i spowolniony moment, jest jak whisper w city zgiełku. Powietrze wokół wydaje się gęstnieć od zadumy, owijając cały świat w kojącej mgiełce. Myślę, że to uczucie każdy z nas zna. Jak patrzę na tę scenę, to przypominam sobie dni, kiedy wszystko zdaje się stanąć w miejscu, a my zanurzamy się w własnych myślach. "Ja też tak robię, jak mi się nie chce bawić" - mogłoby powiedzieć dziecko, z nutką beztroskiej prostoty. To jest sztuka, która dotyka serducha bez ostrzeżenia.