Opis obrazu

Obraz emanuje subtelnym minimalizmem. Dominują stonowane barwy — głównie chłodne odcienie szarości i błękitu. Przestrzeń jest niemal pusta, co wzmaga poczucie spokoju i melancholii. Na pierwszym planie widać zarysy budynków. Kształty są delikatne, nieco zamazane, jakby wyłaniały się z mgły. Kompozycja jest dosyć prosta, ale właśnie w tej prostocie tkwi jej siła. Całość przypomina dawny pejzaż, który zdaje się mówić "slow down". Artysta posłużył się techniką impasto, co nadaje obrazowi teksturę. Nastrój obrazu jest refleksyjny, przywołuje na myśl nadmorskie wspomnienia, gdzie czas płynie wolniej. Styl jest trochę jak z krainy lodu, gdzie wszystko wokół jest cichsze. Dzieciom ten obraz może przypominać zimowy krajobraz. "Ten domek wygląda jak z bajki i tam jest śnieg!" wykrzyknęłoby dziecko. Obraz budzi we mnie tęsknotę za chwilami spokoju. Może to nostalgia z nutą "longing". Taka sztuka, choć niepozorna, pozwala widzowi zatrzymać się na moment. Jest w niej coś, co przyciąga, jakby szeptała cichutko, byś został na dłużej.