Opis obrazu

Na obrazie dominują ciepłe odcienie żółci, brązu i zieleni, których miękkie pociągnięcia pędzla tworzą impresjonistyczny klimat. Słoneczniki, nieco przygarbione i rozwinięte w pełnej krasie, wydają się snuć opowieść o końcu lata. Kompozycja jest dynamiczna, nieco chaotyczna, jakby artysta chciał uchwycić moment tuż przed opadnięciem kwiatów. Atmosfera jest melancholijna, romantyczna, z delikatnym powiewem nostalgii. Tak, jakby słoneczniki przypominały o ulotności chwili. Styl malarski to mieszanka ekspresjonizmu z nutą realizmu. Te kolory! Aż chce się dotknąć tego obrazu, poczuć fakturę farby pod palcami. Dla dziecka to wygląda jak pole, gdzie słoneczniki mówią „dzień dobry”. Można poczuć pewne „stillness” – zatrzymanie czasu. Bez tchu, widz zapatruje się w te detale, w zamyśleniu. Może to wywołać refleksję o nietrwałości życia, o pięknie, które przemija. Obraz emanuje ciepłem, ale jednocześnie dyskretnie przypomina o jesieni.