Opis obrazu

Obraz przedstawia kobietę siedzącą na paskowanym krześle. Jej ubiór jest dość ekscentryczny: wielki, żółty kołnierz, który przypomina pióra, zestawiony z ciemnymi rajstopami i białą fryzurą. Kolory są stonowane, tło przyciąga wzrok pastelowymi odcieniami. Postać wydaje się nieco melancholijna, choć jest ubrana jak ktoś z cyrku. Całość emanuje spokojem, ale też pewną nostalgią. Styl malowania jest prosty, ale z charakterem. Artysta używa miękkich pociągnięć pędzla, co dodaje pracy lekkości. Kompozycja obrazu wzbudza ciekawość - dziewczyna wyraźnie siedzi na pierwszym planie, a za nią majaczą sylwetki innych postaci, jakby z innego świata. Takie dzieło skłania do refleksji. Czuję, że pokazuje samotność w tłumie. A wiecie, to trochę smutne, choć nie wiem czemu. Może przez ten wyraz twarzy? To express oneself, that’s tricky. Obraz może przywoływać myśli o wewnętrznych zmaganiach, ukrytej radości, której nikt nie dostrzega. Dla mnie to coś, co zostaje w głowie. Jak ciemne zimowe wieczory, które przypominają o cieple, którego brakuje. Obraz jest jak tajemnicza opowieść, którą trzeba odkrywać po kawałku.