Opis obrazu

Kiedy patrzysz na ten obraz, wita cię spokój sielskiej łąki. Delikatne zielenie i błękity, otulone miękkimi pociągnięciami pędzla, tworzą krajobraz jak z bajki. Ścieżka wijąca się pośród wysokich traw, prowadzi wzrok ku niewidocznej przyszłości, ukrytej za linią horyzontu. Drzewa w tle, choć rozmyte, dodają kompozycji głębi. Niby nic szczególnego, a jednak tym żyje. Techniką malarską jest zdecydowanie impast, choć nie do końca, coś jakby artysta bawił się fakturą. Nastrój emanuje spokojem, to jeden z tych dni, kiedy czas płynie wolniej. A mama mówi, że jak się tam idzie, to wszystko jest cichutkie. Obraz, pomimo prostoty, emanuje ciepłem i nadzieją. Może zasiane wspomnieniami dzieciństwa. Na myśl przychodzi długi spacer w letnie popołudnie. Ta widoczna harmonia, choć krucha, daje poczucie „peace”. Można się zatopić i zgubić w jego przestrzeni, a może nawet znaleźć kawałek siebie. Kiedy patrzę, czuję się jakbym był tam, szedł po tej drodze i czuł zapach traw.