Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i tajemniczością zimowego pejzażu, gdzie chmury, niczym puszyste wata cukrowa, snują się nad jeziorem. Biel i błękit tworzą subtelny taniec kolorów, przenikając w chłodne odcienie szarości. Kompozycja obrazu, w której środek wypełniają miękkie chmury, pozwala na zrelaksowanie zmysłów i wyciszenie myśli. Artysta użył techniki impasto, nadając chmurom imponującą teksturę, niemal chcą sięgnąć ich ręką. Atmosfera obrazu jest serene, jakby czas stanął w miejscu na chwilę zadumy. Styl tego dzieła jest dość klasyczny, z delikatnym pochyleniem ku impresjonizmowi – pociągnięcia pędzla są widoczne i nadają obrazowi lekkości. Budzi to w widzu uczucie spokoju, ale i zastanowienia nad pięknem natury. Dla mnie to obraz, który przypomina poranki, kiedy świat jeszcze nie obudził się do życia. Wywołuje tęsknotę za ciszą lasu i delikatnymi dźwiękami przyrody. „Patrz, chmury wyglądają jak lody!” – może rzec dziecko, patrząc na tę kompozycję. To dzieło mówi cicho, ale wymownie; zachęca do refleksji nad prostotą i pięknem otaczającej nas przyrody.