Opis obrazu

Obraz przedstawia postać kobiety, siedzącej na krześle w centralnej części kompozycji. Dominują ziemiste odcienie brązu i zgaszonej zieleni, które nadają dziełu ciężkiego, ale i spokojnego charakteru. Tło zdobią pionowe linie, które mogą symbolizować barierę między postacią a światem zewnętrznym. Kompozycja jest wyważona, a linie i kształty nadają całości niemal rzeźbiarski charakter. Twarz kobiety jest wyrazista, z domieszką melancholii, może nawet lekkiego buntu. Atmosfera obrazu jest nostalgiczna, niczym wspomnienie spędzonego gdzieś lata. Można by rzec, że obraz emanuje ciszą, jak podczas popołudniowej drzemki. Myślę, że artysta posłużył się techniką zróżnicowanego cieniowania, by podkreślić objętość form. Jest to styl, który można by określić jako delikatnie surrealistyczny, choć tkwiący w realności. Dzieło może wywoływać poczucie spokoju, ale też nostalgię za chwilami zatrzymania w czasie. Dla niektórych będzie to być może refleksja o ciele i jego obecności w przestrzeni. A siedmioletnie dziecko pewnie opowiedziałoby: "Pani się chyba obraziła”. What a mysterious expression, można by pomyśleć, jakby świat zatrzymał się na chwilę w tej pozornie zwykłej codzienności. Obraz zmusza do zadumy i budzi w widzu różnorodne interpretacje, od cichego podziwu po głęboką refleksję nad życiem.