Opis obrazu

Obraz przedstawia minimalistyczną kompozycję, gdzie dominują neutralne kolory - beże, brązy i subtelne odcienie bieli. W centrum widnieje konstrukcja przypominająca stary budynek, z prostokątnym oknem, patrzącym jak oko na świat. Kształty są surowe, trochę jakby dziecko próbowało je narysować, lecz w tym chaosie jest jakaś cisza i spokój. Kompozycja zdaje się być bardzo surowa ale jednocześnie hipnotyzująca, cierpliwie opowiada swoją historię. Atmosfera obrazu jest melancholiczna, jakby ktoś właśnie wspominał dawne czasy. Wydaje się, że artysta użył delikatnych pociągnięć pędzlem, może techniki mieszanej, aby uchwycić tę subtelną patynę czasu. Patrząc na to dzieło, ma się uczucie, że jest się świadkiem jakiejś intymnej chwili, jakby to była „silent whisper” o przeszłości. Obraz może wzbudzać emocje tęsknoty, zadumy. Gdy się na niego patrzy, chce się wtapiać w te kształty, poczuć ich ciężar i chropowatość. Może ktoś przypomina sobie wakacje u babci na wsi, a może czuje się zagubiony w myślach o nieznanych miejscach. "Tam jest dom!" - mogłoby powiedzieć dziecko, widząc zarys budynku. Ten obraz trafia prosto "w punkt" naszej duszy i zostawia ślad, który trudno zmazać.