Opis obrazu

Na obrazie widzimy grupę postaci, które w surrealistyczny sposób układają się w przestrzeni. Kolory ograniczone do odcieni czerni i bieli nadają obrazowi tajemniczości. Postacie są wyraźnie zarysowane, ich kontury przypominają szkice wykonane szybkim, zdecydowanym ruchem ołówka. Widoczna jest dynamika ruchu, a jednocześnie zatrzymanie w czasie. Kompozycja zdaje się przedstawiać taniec, ale nie jest to klasyczny taniec. Postacie są jakby zawieszone w przestrzeni. Nastrój obrazu emanuje pewnym napięciem i niepokojem, ale również intryguje. Styl można określić jako ekspresyjny z elementami surrealizmu. Artysta posługuje się techniką przypominającą rysunek węglem, przez co obraz staje się bardziej intensywny. Technika ta uwypukla emocje. Każda z postaci zdaje się opowiadać inną historię. A te opowieści kształtują się w umyśle widza jako coś niewypowiedzianego, near touchable. Obraz może wywoływać w odbiorcy dość mieszane emocje. Z jednej strony fascynacja detalem, z drugiej zaś pewne zagubienie - co autor chciał nam pokazać? Może coś o ludzkiej kondycji, może o relacjach? Osobiste. Na pewno osobiste. "O, tam się coś dzieje!" krzyknąłby pewnie 7-latek widząc te postacie pląsające po kartce. To dzieło jest jak tajemnica, którą widz chce rozwiązać, a której rozwiązanie przynosi satysfakcję, ale też otwiera nowe pytania. Fascynujące jest, jak takie proste pociągnięcia mogą tworzyć całe światy na kartce.