Opis obrazu

Na obrazie dominuje zimna paleta barw, gdzie błękity i szarości mieszają się niczym burzowe chmury z odrobiną ziemistych brązów. Kształty są rozmyte, niewyraźne, co nadaje kompozycji mglistości i tajemnicy. W centralnej części widać sylwetki dźwigów portowych, które wyłaniają się z chaosu plam, jakby dopiero próbowały się ukształtować. Ten nieco industrialny pejzaż pełen jest surowości, ale zarazem ma w sobie coś hipnotyzującego. Atmosfera obrazu jest melancholijna, przywołuje skojarzenia z miejscem, gdzie czas płynie wolniej. Artystyczne techniki to połączenie impasto i subtelnych pociągnięć pędzla. Warstwowe nałożenie farby tworzy strukturę, która niemal przypomina reality, choć w nieco abstrakcyjnej formie. Może should we call it dreamscape? To dzieło może wywoływać poczucie nostalgii, jak wspomnienie z dzieciństwa o wakacjach nad morzem. Ale jest w tym też coś niepokojącego, może echo przeszłości, która już nigdy nie wróci. Dla 7-letniego dziecka: „To wygląda jak miejsce, gdzie roboty budują statek!” Patrząc na ten obraz, można poczuć, że artyście udało się uchwycić chwilę uchodzącą w niepamięć — moment, w którym port ożywa o poranku, zanim miasto jeszcze się obudzi.