Opis obrazu

Na obrazie widzimy kobietę skuloną na krześle, owiniętą w biel, kontrastującą z żywymi kolorami tła. Jej postać jest zatopiona w błogości i spokoju, otulona ciepłym światłem, które wydaje się muskać jej skórę. Scena jest niczym z marzeń, gdzie wszystko wydaje się delikatnie tętniące kolorem. Tło pełne jest rozmytych plam kwiatów, które tworzą iluzję tajemniczego ogrodu. Artysta zastosował technikę pointylizmu, gdzie drobne kropki tworzą większy, harmonijny obraz. To jak puzzle, które widz musi sam sobie poskładać. Atmosfera obrazu emanuje spokojem, jakby czas stanął w miejscu. A ja sobie myślę - jakbym tam była, to może zasnęłabym tak jak ona, taka senna sielanka. Kompozycja jest uporządkowana, ale jednocześnie nieco chaotyczna w sposobie, w jaki kolory się przenikają. Technika artystyczna przywodzi na myśl klimaty impresjonistyczne, z domieszką magicznego realizmu. Dla mnie, widok ten jest jak "escape", ucieczka od codzienności do świata, gdzie każda kropla farby opowiada inną historię. Kolorystyka jest nasycona, a równocześnie subtelna, co tworzy zaskakujące zjawisko wizualne. To mi przypomina bajkę, jak siedzę z mamą w ogrodzie. Obraz przypomina może niektórym lekcję harmonii z naturą i sobą samym. Naprawdę warto dać się porwać tej chwili i zatonąć w barwach. Co za cudowne uczucie, które łapie cię za serce.