Opis obrazu

Na obrazie widzimy kolorową mozaikę budynków, które piętrzą się w chaotycznej harmonii nad szafirowym morzem. Barwy są żywe—pomarańcze, błękity, zielenie—tworzą energetyczną, choć trochę nostalgiczną atmosferę. W centrum stoi kobieta, opierając głowę na dłoni, z nieco melancholijnym wyrazem twarzy. Jej szata pokryta jest skomplikowanym wzorem, prawie jak patchwork, pełnym geometrycznych kształtów. Artysta zastosował tu technikę impasto, co sprawia, że tekstura jest namacalna, wręcz namalowana z grubością, która prawię możesz poczuć pod palcami. Obraz emanuje pewnym "dreamy" klimatem, jakby był wycinkiem z sennych marzeń. Można poczuć? ten spokój i zadumę, jakie przynosi widok zachodu słońca nad morzem. Może to portret tęsknoty, jakby ktoś patrzył na świat zza szyby i snuł marzenia o podróżach do dalekich krain. Kształty i linie są dynamiczne, a mimo to panuje harmonia. Dziecko powiedziałoby: "Może ona myśli o wakacjach". I chyba miałoby rację. Czasem się zastanawiam, co powoduje takie rozmarzenie w ludziach. Czy to kolory, czy może głęboka myśl gdzieś schowana w zakamarkach duszy? Sam obraz jest jak opowieść, której można się przysłuchiwać w nieskończoność.