Opis obrazu

Na obrazu wyraźnie dominuje minimalizm. Dwie połowy tworzą intrygujący kontrast: góra jest jasna, niemal biała, jak poranek przed wschodem słońca, a dół ciemny, głęboki niczym nocne niebo. Pomiędzy nimi subtelnie pojawiają się maleńkie kropki, ułożone w dwóch rzędach. Czyżby były to gwiazdy? A może krople deszczu na zaparowanej szybie? Kompozycja zdaje się być przemyślana, ale zarazem pozwala na dowolne interpretacje. Praca artysty emanuje spokojem i nostalgią; zachęca do refleksji nad prostotą formy. Już widzę, jak obraz może wywoływać skrajne emocje. "Czy to jest coś smutnego?" - zapyta dziecko, zastanawiając się nad znaczeniem ciemnych barw. Technika artysty, choć zdaje się minimalistyczna, jest mistrzowska. Wywołuje uczucie jakiegoś, hmm, secret ogniska wewnątrz nas. Może to intuicja? Może skrywa w sobie coś więcej, niż tylko to, co widzimy na pierwszy rzut oka. Z każdym spojrzeniem odkrywamy coś nowego.