Opis obrazu

Obraz emanuje tajemniczością dzięki głębokim tonacjom zieleni i żółci, które mieszają się, tworząc niemal surrealistyczną scenerię. Strzeliste, niemal fantomowe sylwetki budynków wznoszą się ku niebu, nadając kompozycji pionowy rytm. Światło przelatuje przez mglistą atmosferę, tworząc efekt przypominający poranne promienie przedzierające się przez las. Artysta wprowadza nas w stan zadumy poprzez grę światła i cienia, co nadaje dziełu melancholijny nastrój. Technika, którą zastosował, to impast – grube, dynamiczne pociągnięcia pędzlem. Dzięki temu obraz zyskuje na wyrazistości i głębi. Dla kogoś, kto spojrzy na to dzieło, możliwe że pojawi się intrygujące pytanie: czy to koniec miasta, czy jego nowy początek? Może to być wizja przyszłości albo zapomniana przeszłość. Patrząc na ten obraz, czuje się niemalże smutek, a jednocześnie nadzieję, że po burzy zawsze przychodzi spokój. Myślę sobie – wow, to jest jak wejście do magicznej krainy! To magiczne. Czasem obraz mówi więcej niż słowa, a ta kompozycja zdecydowanie pozostawia widza z uczuciem tajemnicy i niedopowiedzenia. Dzięki śmiałemu połączeniu kolorów i kształtów dzieło przyciąga wzrok i skłania do zastanowienia nad własnymi emocjami.