Opis obrazu

Obraz tonie w miękkiej mgiełce ochry i ugru, na ukośnym stoku dwie wydłużone postacie w wielkich płaszczach. Rozkładają ręce i puszczają romboidalne latawce, niebo gładkie jak welur, lekko przydymione. Kompozycję prowadzi diagonalna linia zbocza oraz rytm maleńkch postaci w tle. Widać szerokie pociągnięcia, cienkie laserunki i miękkie sfumato, faktura bywa chropawa i trochę nierówna, i dobrze. Atmosfera półsnu i ciepłego żartu, taka odrobinkę weightless i na luzie. Latawce lecą wysoko i ja też chcę tak biegać. To realizm poetycki z nutą baśni, proporcje zniekształcone, i to działa. Czuję spokój i ukłucie tęsknoty, jakby wiatr mówił wracaj do dziecka, choć czapkę zaraz zwieje.