Opis obrazu

Widać orszak smukłych figur w historycznych kostiumach, ustawionych wachlarzowo przed ceglanym pałacem z ostrołukami. Paleta przygaszona, dużo rdzy i oranżu oraz miodu, przeciętych granatem i oliwkową zielenią, tworzy gęsty dywan koloru. Kształty balonowe, szyje nieprawdopodbnie długie, kontury miękkie, jakby rozmyte przez teatr światła. Te postacie mają bardzo długie sukienki i wyglądają jak wieże. Czuć karnawał, ale i spokój po nim, takie troche po, no i co. Pociagnięcia pędzla zostawiają fakturę, glazury tłumią blask, a ornament tkanin falą prowadzi wzrok. Styl manieryzujący z nutą surrealizmu, perspektywe artysta lekko krzywi, budując scenę jak teatr. Budzi to we mnie melancholię, ale też figlarną ciekawość, bo oni są tajemniczo eleganccy. Ich milczenie ma urok, odd.