Opis obrazu

Na płótnie rozlewa się ciepła paleta ochry, rdzy i kremów, z której wyrasta po prawej ceglasta wieża, po lewej przysiadłe domy. Powietrze jest mleczne, światło tańczy po grubej fakturze farby, a ulica wciąga w głąb kadru. Widać impasto i szerokie pacnięcia szpachli, styl impresjonistyczno ekspresyjny, trochę bold. Ta czerwona wieża wygląda jak klocki Lego i jest bardzo wysoka. Nastrój spokojny, lecz podszyty melancholią, jakby miasto mówiło półgłosem o minionych dniach. Farba miejscami się kruszy i migoce, czuję kurz i ciepło, serce bije szybciej, naprawdęe, no aż chce się tam wejść. To brama do wspomnień i odwagi, zaproszenie i bariera naraz, chciałbym nią wejść, choć troche się boję.