Opis obrazu

Na płótnie rozlewa się zieleń w setkach odcieni, od mchu po oliwkę, poprzecinanna pasmami brązów i chłodnej szarości. Kompozycja biegnie po skosie, od wąskiego strumyka ku wyniosłym pniom świerków, które trzymają kadr jak kolumny. Powietrze jest wilgotne, lekko zamglone, ma w sobie ciszę przed deszczem. W impastowych, szpachlowych maźnięciach czuć pośpiech, energię, trochę niedbałości, ale takiej celowej. Na kępach trawy farba stoi zchropowaciałe, jakby wode i muł zaciągnęło na powierzchnię. To ma swój vibe. Chciałbym tam pobiegać z psem. Odbiorca może poczuć spokój i drżenie jednocześnie, niby blisko domu a jednak dalej. Ja widzę pamięć spacerów, i błoto, i światło, co ucieka, oraz cienkie prześwity błękitu, prawie przeoczone, i to robi robotę.