Opis obrazu

Na tym obrazie dominuje feeria ciepłych barw, gdzie pomarańczowe i brązowe plamy kontrastują z chłodniejszymi beżami tła. Artysta zagrał kształtami, rozlewając farby w sposób dynamiczny, niemalże chaotyczny. To jakby kawałki układanki, które ktoś porozrzucał na płótnie, a mimo to widać kobiecą sylwetkę. Jest zrównoważenie, ale i pewna niespokojność. Atmosfera obrazu jest ciepła, trochę melancholijna, jakby artysta chciał opowiedzieć jakąś ulotną historię. Styl, w którym wykonano to dzieło, to ekspresjonizm, pełen impastu i żywych brush strokes. Widzowie mogą odczuwać całą gamę emocji: od zadziwienia przez niepokój po uspokojenie. Moje serce przyspiesza na widok intensywności tych kolorów – to jak uczucie, gdy zobaczy się piękny wschód słońca. Trochę jakby patrzeć na zorzę, ale zamkniętą w ramce. Moim zdaniem, to wyjątkowy obraz, który pozostawia spore pole do interpretacji. "Patrz, ta pani wygląda jak malowana mama!" powiedziałoby dziecko widząc ten obraz. Fascynująca jest również tekstura, która niemal emanuje z płótna – można by wręcz poczuć pod palcami te grubo nakładane warstwy farby. Każdy detal, każdy fragment obrazu opowiada swoją część historii, pozostawiając nas z poczuciem, że każda interpretacja jest równie ważna i właściwa.