Opis obrazu

Obraz przedstawia przeplatające się barwne plamy, które tworzą chaotyczny, ale zarazem harmonijny pejzaż z naturą w tle. Dominuje tu intensywna zieleń przeplatana złocieniami, a wydobywające się odcienie pomarańczy i brązu dodają ciepła kompozycji. Kształty są niewyraźne, ale sprawiają, że widz dostrzega bujne liście i być może rozkwitające kwiaty lub może jakieś jesienne drzewa. To wszystko razem tworzy dynamiczny krajobraz pełen życia, który wydaje się wibrować w świetle dnia. Ten obraz emanuje spokojem, ale to taki rodzaj spokoju, który kryje w sobie subtelny niepokój. Ma w sobie coś z impresjonizmu, bo przecież nie wszystko tutaj jest oczywiste. Pociągnięcia pędzla są szybkie, niemal jakby artysta chciał uchwycić ulotność chwili. Technika pastoso dodaje tekstury, a grube warstwy farby sprawiają, że obraz wydaje się niemal trójwymiarowy. Patrzę i myślę: jak tu pięknie, a potem znów myślę o tym, co skryte za tymi barwami. Czy to opowieść o przemijaniu? O kolorach, które gasną z nadejściem zimy? Ktoś mógłby powiedzieć: „Wow, what a view!” – i faktycznie, to właśnie jest ten moment. Dla dziecka ten obraz to po prostu "dużo, dużo kolorowe roślinki", a dla mnie to przypomnienie, że w chaosie też jest piękno.