Opis obrazu

Na obrazie rozciąga się spokojny krajobraz zimowy, gdzie pierwsze, co przyciąga wzrok, to delikatna gra kolorów. Przeważają stonowane odcienie brązu i pomarańczy, jakby ktoś przesypał je w złote popołudnie. Drzewa, niczym strażnicy tej zimowej krainy, wyrastają w górę, smukłe i rozproszone. Ich kory zmieszały się z białym i niebieskim tłem, co dodaje im życia. Ścieżka wijąca się pośród śniegu prowadzi nas w głąb obrazu, zachęcając do wędrówki w nieznane. Atmosfera tego dzieła jest pełna ciszy i spokoju, takiej jaka panuje w lesie po pierwszym opadzie śniegu. Czuć nutkę nostalgii, jakby nostalgia za czymś więcej—za utraconym czasem. Artystyczna technika to chyba impasto, z widocznymi, grubymi pociągnięciami pędzla, które tworzą niemal trójwymiarowy efekt. Farby wydają się pulsować, wibrując własnym rytmem i formują kompozycję, która jednocześnie przyciąga wzrok i koi zmysły. Hej, to drzewo jest krzywe! Obraz może budzić różnorodne emocje. Dla jednych jest to spokój, dla innych zacięcie do przygody. Dla mnie to swoiste 'serenity’, wewnętrzne spełnienie dzięki harmonii kolorów i kształtów. Mam wrażenie, że mógłbym tu zostać na zawsze, a czas i tak by się zatrzymał. Takie obrazy są jak okna do tajemniczych światów, gdzie wszystko zdaje się możliwe. Czy ktoś też tak ma?