Opis obrazu

Na płótnie króluje masyw ciemnoniebieskiej wieży ustawionej na prawo z poszarpanymi oknami i cieniutką łodzią przy brzegu. Woda w szerokich plamach turkusu i granatu odbija niebo, przez środek sunie pas rdzawej czerwieni jak dawna rana, jak rozlane win o. Chmury miękną w seledynie, tło zamglone, horyzont daleki, ledwie majaczy drugi zarys. Pociągnięcia geste, miejscami impasto, jakby szpachla pchała farbę, pełno przetarć. Atmosfera melanholijna i trochę groźna, cisza zgrzyta. Ta wieża jest wielka i trochę straszna, ale fajna. Po burzy, tak to czuję, i nagle chyb a dreszcz, bo ten czerwony strumień wygląda jak czas który przecieka. Styl między impresją a abstrakcją, brushwork niechlujny lecz celowy.