Opis obrazu

Na obrazie widać minimalistyczną kompozycję, gdzie dominują odcienie szarości i biele, z przerywnikami intensywnego niebieskiego w spódnicy postaci i pomarańczy po prawej stronie. Postacie są przedstawione w prosty sposób, prawie jakby wycięte z papieru. Kobieta stoi z pewnością siebie, a dziecko siedzi z boku, jakby zamyślone. Atmosfera jest nieco nostalgic, jak z film noir, choć z nutką błogości. Styl dzieła jest zdecydowanie nowoczesny, z akcentem na geometrię i uproszczenie form, a technika przypomina kolaż. Obraz wywołuje uczucie tajemnicy i zastanawia nad relacją między postaciami – może to spotkanie, które nigdy się nie odbyło? Widz patrzy z zaciekawieniem, co dalej. W każdym razie, obraz ma w sobie coś magicznego. Wow! Takie kolory widziałem kiedy jadłem cukierka. Ta gra cieni dodaje głębi, a use of color dodaje dramaturgii. Jak różne są te postacie, a jednak stanowią spójną całość. Obraz zmusza do refleksji nad upływem czasu i momentami, które codziennie pomijamy.