Opis obrazu

Obraz jest jak mglisty poranek w dużym mieście. Dominują na nim stonowane odcienie szarości, bieli i czerni, które budują atmosferę tajemnicy i nostalgii. Postacie, choć niewyraźne, zdają się być w ciągłym ruchu, jakby zmierzały dokądś w pośpiechu. Czuć pewną anonimowość, która przypomina momenty znowu "lost in the crowd". Zamaszyste pociągnięcia pędzla i abstrakcyjne formy nadają kompozycji dynamizmu i energii. Coś jakby miało zaraz się wydarzyć. Wizualny minimalizm sprawia, że człowiek zaczyna się zastanawiać, co te osoby robią, dokąd idą, jakie mają historie? Pewna niezdefiniowana tęsknota emanuje ze sceny. Może ktoś właśnie wyrusza w podróż życia, a może po prostu idzie na kawę. Stylem przypomina to chwilę złapaną w biegu, typową dla impresjonizmu, ale z nutką modernizmu. Dzieło to wzbudza refleksje o codzienności, o przemijającym czasie. Patrząc na nie, czuję dziwną mieszankę spokoju i ciekawości. "Chciałbym tam być, patrzeć jak te cienie skrywają swoje historie," pomyślałem. Dla małego dziecka obraz mógłby być sceną z filmu, gdzie ludzie spieszą się przez magiczne drzwi. Każdy kształt, każda linia zdaje się szeptać swoim własnym językiem emocji.