Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem, a zarazem niepokojem. Dominujący, intensywny niebieski kolor tła tworzy iluzję niezmierzonej przestrzeni, w której dwóch ludzi siedzi w zamyśleniu. Ich postacie, pomalowane bielą, kontrastują z chłodnym otoczeniem. Wyglądają jakby plotkowali o czymś ważnym, ale ocenić to może tylko obserwator. Centralnie z lewej strony abstrakcyjna kolumna kolorów lśni odcieniami błękitów i bieli, jakby była portalem do innego świata. Pomarańczowa linia dodaje całosci dynamiki. To jak „zapomniany” element, ale tak ważny w wszystkim, co dzieje się na płótnie. Styl malarski jest surowy, z impastem i teksturą, które dodają głębi. Artystyczna technika sprawia, że całość nabiera odrealnionego wyrazu, jak sen lub wspomnienie. Obraz może wywoływać gęsią skórkę, to uczucie, że coś istotnego umyka. "Wow, jak fajnie tu wygląda", powiedziałoby dziecko. Kompozycja sprawia wrażenie, jakby artysta bawił się formą, próbując pokazać ulotność chwili. Czuć tutaj echo surrealizmu. Ten obraz zmusza do refleksji nad więziami i samotnością. Współczesna interpretacja klasycznego tematu w blue daje oddech temu dziełu.