Opis obrazu

Obraz emanuje spokojem i zagadkowością. Przeważają stonowane odcienie szarości oraz beżu, a jednocześnie intensywnie przyciąga wzrok plamy pomarańczowej i niebieskiej farby. Kompozycja jest minimalistyczna, z długim horyzontalnym pasem przecinającym przestrzeń i z dominującą przestrzenią pustki. Z lewej strony widzimy trzy drobne sylwetki na tle pomarańczowego tła, które powoli przechodzi w szarość po prawej. Spokojnie wspinają się na wzgórze. Po prawej samotna postać zanurzona w wodzie, namalowana monochromatycznie, jakby wyjęta z innego świata. Tajemniczy nastrój obrazu wywołuje skojarzenia z nostalgiczne lato, a może nawet "longing" za czymś nieznanym. Malarz zastosował technikę impas i luźne pociągnięcia pędzla, które dodają dynamicznego kontrastu do ogólnego wyciszenia. Obraz ma w sobie pewien rodzaj niedopowiedzenia, coś co sprawia, że czujesz się trochę jakbyś patrzył na zza kotary na cudze wspomnienia. "Dlaczego ta pani jest taka samotna?" – zapytałby malec. można by się także zastanowić nad relacją między postaciami na obrazie, co prowadzi do osobistych refleksji na temat ludzkiej egzystencji. Mnie osobiście obraz skłania do refleksji nad przemijaniem i poszukiwaniem sensu.