Opis obrazu

Na obrazie dominuje surowa, szara powierzchnia, która przypomina betonową ścianę. W centrum znajduje się niewielki, bardziej jasny kwadrat przedstawiający jakby fragment krajobrazu, z cieniami linii energetycznych biegnących ku dalekiemu horyzontowi. Szorstka tekstura farby, prawie jakby była nakładana szpachelką, tworzy wrażenie niekończących się warstw czasu, które opadły, pozostawiając tylko ślad ubytku w postaci tego centralnego okienka. Obraz emanuje spokojem, ale jednocześnie tajemnicą, jak list od nieznanego nadawcy. Styl pracy jest minimalistyczny, z naciskiem na formy geometryczne i subtelne zmiany kolorystyczne, chociaż w ogóle jest ich niewiele. Ten minimalistyczny styl może być określony jednym słowem: simplicity. Użycie szarości ze złamaną bielą wprowadza neutralny, nieco chłodny nastrój. Ale kto powiedział, że chłodne nie może być ciepłe na swój sposób? Obraz może budzić różne emocje u odbiorcy – od ciekawości co do jego znaczenia, po spokojną refleksję nad prostotą formy. Widz może zastanawiać się, co znajduje się poza tym okienkiem – metaforyczna ucieczka od monotonii szarego dnia? "Tam jest małe okienko w wielkiej ścianie" – mógłby powiedzieć siedmiolatek patrzący na ten obraz. Patrząc na niego, ja osobiście odczuwam spokój, ale jednocześnie zaintrygowanie. Czy to nie jest pełne sprzeczności, które przyciąga uwagę?