Opis obrazu

Ten obraz jest jak kolorowy sen, pełen ognistych czerwieni i intensywnej zieleni. W centrum widzimy postać z rozwianymi włosami, stojącą przed czymś przypominającym wagon pociągu. Kontury są mocno zarysowane, nadając całości nieco komiksowy styl, który wciąga widza w świat przedstawiony. Proste formy i prawie dziecięca, kanciasta kompozycja przywołuje na myśl obrazy van Gogha, gdzie każda linia zdaje się żyć własnym życiem. Atmosfera obrazu jest jak z innego świata. Trochę spokój, a trochę chaos. Wszystko tu pulsuje, ale jednocześnie jest na swój sposób statyczne. Czujesz, jakbyś wszedł do książki z ilustracjami, w której postaci za chwilę zaczną ze sobą rozmawiać. Emocje są trudne do uchwycenia – może to nostalgia? Może tajemnica? Sam nie wiem, ale to good question. Technika, której użył artysta, przypomina technikę impasto, gdzie farba wydaje się być nakładana grubymi warstwami, co tworzy efekt głębi i ruchu. Obraz może wywołać w nas uczucie beztroski albo lekki niepokój. Trochę jak wtedy, gdy patrzymy na stare zdjęcia i zastanawiamy się: co tam naprawdę się działo? Jest jak dziecięce marzenie, które opowiada mała dziewczynka: „A potem ten pan z wiatrem w włosach pojechał do krainy, gdzie drzewa mówią i nigdy się nie nudzą!”. Z każdą chwilą, gdy patrzysz, odkrywasz coś nowego, wręcz hipnotyzującego. To po prostu trzeba zobaczyć samemu, żeby poczuć ten kalejdoskop emocji i wspomnień. Magia zaklęta w prostocie.