Opis obrazu

Na obrazie dominuje ciepła, złocisto-brązowa kolorystyka, która otacza centralną postać. To ona przyciąga wzrok - naga kobieta, wydaje się zasłaniać przed wieloma twarzami, które ją otaczają. Barwy jesienne, pomarańczowe i czerwone, tworzą aurę bliskości, ale i nieco tajemniczą atmosferę. Twarze są lekko karykaturalne, co nadaje obrazowi nieco humorystycznego tonue, choć podszytego nutą niepokoju. Artysta posługuje się wyraźnymi, celowymi pociągnięciami pędzla, co daje wrażenie dynamiki i ekspresji. Atmosfera obrazu jest jednocześnie intrygująca i trochę przytłaczająca. Widz może odczuwać pewną klaustrofobię, jakby sam znajdował się w centrum zainteresowania tłumu. Styl dzieła przypomina surrealizm, gdzie rzeczywistość miesza się z wyobraźnią, skłaniając do refleksji nad ludzką naturą. Można doszukiwać się w tym przesłaniu o ocenie i oczyma innych ludzi – temat dość "deep". Dla wielu, widok może wywoływać zaskoczenie, a nawet niewielkie poczucie dyskomfortu, bo jakby tu się bawić sztuką w takim kontekście? Dzieciak powiedziałby: „Te postacie wyglądają śmiesznie, jak z bajki!” Obraz łączy więc różne emocje – od niepewności po rozbawienie i refleksję. Jak dla mnie, trudno jednoznacznie określić, co artysta chciał powiedzieć. Może właśnie o to mu chodziło, żeby każdy znalazł coś dla siebie, jakiś maleńki kawałek tajemnicy.