Opis obrazu

Obraz charakteruzyje się dominacją zieleni, która stanowi tło dla nietypowych kwiatów, przypominających ludzkie twarze. Kolory są intensywne, a ciepłe żółcie i pomarańcze kontrastują z chłodną zielenią. Kompozycja zdaje się być przemyślana, ale jednocześnie spontaniczna, jakby artysta zostawił miejsce na magiczny chaos. Nastrój dzieła jest tajemniczy i intrygujący. Widać w nim jakąś nieuchwytną baśniowość, coś, co przyciąga wzrok i każe się na chwilę zatrzymać. Styl malarski kojarzy się z surrealizmem, a techniki zastosowane przez artystę — miękkie przejścia, delikatne pociągnięcia pędzla — dodają mu dreamlike quality. U odbiorcy obraz może wywoływać uczucie zdumienia i ciekawości. Patrząc na te kwiaty z twarzami, człowiek zastanawia się nad granicą między naturą a człowiekiem. A może nawet zastanawia się, jakie tajemnice skrywają te postacie? Dla mnie, dzieło to przypomina mi nieco senne marzenie, coś co widzi się na granicy jawa i snu. Chciałbym się tam znaleźć, żeby odkryć, co jest dalej. Mój mały brat powiedziałby, że to wygląda jak bajka o gadających kwiatach, i właściwie, trudno się z nim nie zgodzić.