Opis obrazu

Na tym obrazie królują ciepłe odcienie żółci i pomarańczy, które mieszają się z zimnymi niebieskimi tonami. Całość tworzy intensywną kompozycję świetlną, przyciągającą wzrok i prowokującą refleksję. Przewodnim elementem jest abstrakcyjny fortepian, który zdaje się unosić w powietrzu niczym wibrujące echo muzyki. Kobieca postać spoczywa na ziemi, oświetlona promieniami, przywodząc na myśl spokój i kontemplację. Atmosfera obrazu emanuje tajemniczością, a jednocześnie pewnym ciepłem. Tak jakby cała scena była przesiąknięta nostalgiczną melodią. Artysta wykorzystał swobodne, niemal impresjonistyczne pociągnięcia pędzla, które dodają dynamiki i życia każdemu fragmentowi płótna. Kolory przeplatają się płynnie, tworząc efekt głębi i ruchu. Patrząc na obraz, można poczuć mieszankę spokoju i dynamiki. Cisza połączona z ruchem. Uderza mnie to, jak dzieło potrafi rozbudzać wyobraźnię, jakby między dźwiękiem a ciszą była "harmony". A dziecko powiedziałoby: "Widzę fortepian w niebie". Ten obraz sprawia, że widz może zanurzyć się w marzeniach, odnajdując w nim własne historie i emocje.