Opis obrazu

Obraz tętni intensywnymi odcieniami czerwieni i różu, które dominują całą kompozycję. Na pierwszy plan wysuwa się długa biała ścieżka, prowadząca do centralnego punktu, gdzie znajduje się postać w białych szatach. W tle widać ciemniejsze góry, a nad nimi jaśnieje żółtych promień światła, niczym małe słońce. Kompozycja obrazu jest prosta, ale przez to niezwykle sugestywna. Atmosfera jest tajemnicza, niemal mistyczna, a cały obraz emanuje uczuciem spokoju i zadumy. Artysta zastosował technikę kontrastu między jasnymi a ciemnymi kolorami, by podkreślić emocje w dziele. Można tu dostrzec wpływy stylu ekspresjonistycznego, w którym forma podporządkowana jest wyrażaniu przeżyć wewnętrznych. Obraz wywołuje w odbiorcy poczucie wędrówki, podróży ku nieznanemu. To tak, jakby zapraszał widza do refleksji nad własną drogą życiową, nad sensem i celem wędrówki. "Wow, jak daleko można zajść!" - mogłoby wykrzyczeć dziecko, widząc tę pełną emocji kompozycję. Całość jest urzekająco introspective i skłania do zadumy nad życiem.