Opis obrazu

Obraz emanuje ciepłymi odcieniami rdzy, brązu i delikatnego różu, tworząc jednocześnie coś nostalgicznego i nieco niepokojącego. Na pierwszym planie widzimy twarz postaci, której oczy zdają się patrzeć gdzieś poza kadr, co dodaje jej niemalże tajemniczej aury. Kształt twarzy jest subtelnie wydłużony, a delikatne linie i cienie nadają jej eterycznego wyglądu. Cała kompozycja jest prosta, a jednak skomplikowana w swojej wymowie. Artysta posłużył się techniką mieszania barw i struktur, co nadało obrazowi organiczny i płynny charakter. Nastrój jest jak podkład jazzowy - nieco melancholijne, nostalgiczne echo przeszłości. Ten obraz sprawia, że czuję się trochę jakbym patrzył przez stłuczone lustro. Przypomina mi się, jak kiedyś na plaży znalazłem dziwny, stary kamyk, a ten obraz ma właśnie coś z tej kamyczkowej tajemniczości. Spontaniczność barw i form przypomina też o delikatności chwili, o tym jak w sztuce chwila może być "captured". Wywołuje to we mnie mieszankę zaintrygowania i zadumy, jakbym chciał zrozumieć więcej niż widać na pierwszy rzut oka. To jest trochę jak historia, której jeszcze nie odkryto. Czy to jest prawdziwe, czy tylko sen? Ta dziewczyna wygląda smutno, ale jednocześnie w niej jest coś znajomego, coś takiego, co też w sobie mamy.