Opis obrazu

Obraz zaintryguje każdego, kto na niego spojrzy. Główny element to lalka z porcelanową twarzą i kręconymi włosami, stojąca na łóżku. Ubrana tylko w smutny wyraz twarzy, emanuje uczuciem opuszczenia i samotności. Pastelowe szarości dominują, nadając kompozycji melancholijny, nostalgic mood. Obok niej w dziwnej ramce wisi okrągłe lustro, w którym pojawia się stylizowana postać skryta dłońmi. Trochę jak z koszmaru, co nie? A na podłodze, niemal ukryty, maskotka podgląda zza łóżka, dokładając kroplę niepokoju do całej sceny. Artysta zastosował techniki, które przypominają surrealizm, a może nawet dadaizm. Przerysowane proporcje, wyrazista gama cieni i intensywne kontrasty nadają dziełu nieco baśniową aurę. Uczucie klaustrofobii miesza się tutaj z czymś ulotnym, jakby niewidocznym. Taki obraz może w odbiorcy wzbudzić zdziwienie, niesmak, ale i fascynację. Można by powiedzieć, że to "creepy", a zarazem piękne w swej niezwykłości. Poczuj to? Stylistycznie, autor łączy realizm z nieco groteskowatą fantazją, tworząc jedyną w swoim rodzaju estetykę. Dziecko powiedziałoby pewnie: "Ta lalka jest smutna, bo nie ma przyjaciół." I coś w tym jest, ta prostota oddaje esencję obrazu. Osobiście czuję, jakby patrzył wprost na skryte lęki z dzieciństwa. Oto dzieło, które długo pozostaje w pamięci.