Opis obrazu

Na obrazie widać melancholijnego klauna, siedzącego samotnie na trawie. Ma na sobie czerwonobrązowy cylinder i błękitny kombinezon zdobiony rombami. Mały klaun z dużym nosem i smutnymi oczami. Tło jest ciemne, w odcieniach zgniłej zieleni, a z boku wisi samotne okno, wpuszczające odrobinę światła. Może to zachód słońca sprawia, że atmosfera jest tak niesamowicie nostalgic. Artysta operuje delikatną paletą barw, co nadaje scenie delikatności i zadumy. Użycie rozmytych konturów i subtelnych pociągnięć pędzla potęguje wrażenie zagubienia. Technika nieco przypomina stylem surrealizm, gdzie codzienne przedmioty nabierają nowego znaczenia. To jeden z tych obrazów, które mogą wywołać u widza refleksję nad samotnością i dzieciństwem. Trochę jakby ktoś wykradł chwilę z marzenia i zatrzymał ją w kadrze. Klaun wydaje się zrezygnowany, a jego obecność na pustej łące sprawia, że myślimy o utraconych snach. Czy ta samotność jest ucieczką, czy może przystankiem na drodze? Wzbudza to pytanie w nas: Gdzie są przyjaciele? Czuję, jakby obraz mówił do serca, choć wydaje się taki cichy. Może krzyczy coś w tym milczeniu? Nie wiem, ale "feel" tego obrazu jest głęboki i poruszający, niemal namacalny w swojej prostocie.