Opis obrazu

Obraz przyciąga wzrok niezwykle intensywnymi kolorami i nietypową kompozycją. Na zielonkawym tle stoi postać o długich, rudych włosach, trzymająca w rękach czaszkę. Obok, na krześle, siedzi niepokojąca postać przypominająca ludzki płód — jego barwa jest bladoróżowa, co kontrastuje z żywym kolorem włosów postaci. Twarz tej postaci jest jednocześnie urokliwa i przerażająca. Taki obraz ma w sobie coś z surrealizmu, prawda? Atmosfera obrazu jest nieoczywista, balansująca między dziecięcą ciekawością a dorosłym, może nawet mrocznym spojrzeniem na temat życia i śmierci. Może to sprawić, że odbiorca poczuje lekki niepokój, a nawet postara się zrozumieć, co autor miał na myśli. A co jeśli to obraz o przyjaźni? Taa, brzmi dziwnie, ale czemu nie? Użyta technika przypomina nieco prace twórców z nurtu surrealistycznego, z wyraźnym nawiązaniem do art brut lub naïve art. To „uncanny” feeling zwiększa jeszcze więcej emocji, może nawet wzbudzić w kimś ciekawość „What's next?”. Prace tego typu często mieszają prostotę z artystycznym wyrafinowaniem, a ten obraz nie jest wyjątkiem. Patrząc na ten obraz, można pomyśleć o kruchości życia, a może i o odwadze dziecięcego odkrywania świata. Może nawet ktoś się zastanowi, czy czaszka to symbol przemijania, czy może raczej nieoczywistej mądrości. Takie refleksje przenikają przez barwy i kształty, tworząc atmosferę pełną emocji i napięcia. "Ja bym się trochę bał!" — powiedziałby pewnie mały Jaś. I chyba miałby rację.