Opis obrazu

Obraz przedstawia postać w tonacji szarości, stonowany, ale z intensywnością niewypowiedzianej historii. Jej twarz, o dużych oczach i subtelnym uśmiechu, przypomina marionetkę albo lalkę wyciągniętą z zakurzonej szafy. Ubrana w prostą suknię z kołnierzem, sięgającą ramion, przyciąga wzrok swoją prostotą. Na głowie znajduje się stożkowy kapelusz, który dodaje odrobiny surrealizmu. Kompozycja centralna, skupiona na postaci, jest jednocześnie minimalistyczna i pełna detali – takie tadpole artystyczne podejście intryguje. Atmosfera emanuje tajemniczym smutkiem. Można by rzec – melancholia zatrzymana w kadrze, lecz z nutą niewinności. Styl artysty miesza elementy surrealizmu ze swoistą, nowoczesną baśniowością. Niemalże rzecz hypnotyczna, gdzie technika przypominająca patynowanie lub subtelne pociągnięcia pędzlem tworzy głębię. Odbiorca może poczuć się zaintrygowany, jakby obraz chciał mu coś powiedzieć, ale szeptem i tylko na ucho. Kiedy patrzysz na obraz, myślisz o nieuchwytnej nostalgii. Mamo, a dlaczego ona ma oczy jak sowa? – mogłoby zapytać dziecko, dostrzegające magiczne piękno prostych rzeczy. Refleksje nad samotnością czy cichą zadumą unoszą się w powietrzu jak dym. Obraz, choć nie krzyczy kolorem, przemawia głośniej, niż mógłby się spodziewać.