Opis obrazu

Na tym intrygującym obrazie dominują stonowane odcienie szarości, czerni i bieli, tworzące atmosferę tajemniczości i melancholii. Główna scena przedstawia postać z wyrazem smutku na twarzy, trzymającą koralikowy sznur, który prowadzi do siedzącej, dziwacznej postaci przypominającej szkieleto-ludzika. Kompozycja jest zaskakująco harmonijna, mimo że elementy wydają się niepokojące. Atmosfera obrazu jest zdecydowanie surrealistyczna. Poczuć można dziwną mieszankę spokoju i niepokoju, coś jak "odjechany" sen. To dzieło wywołuje u widza emocje zagubienia i zastanowienia. No bo co to właściwie może znaczyć? Styl artysty zdaje się czerpać z nurtu symbolizmu, z nutką ironicznego surrealizmu. Technika użytej faktury pędzla tworzy iluzję starzenia się obrazu. Patrząc na twarz smutnej postaci, nie sposób nie poczuć żalu. Może to tęsknota za kimś, kto odszedł? Albo po prostu chandra dnia codziennego. Słowa "strange" przychodzi do głowy, jako idealne określenie tego, co widzimy. 7-letnie dziecko mogłoby powiedzieć: "Dlaczego ta pani jest smutna, a ten ludzik taki dziwny?". Niesie to ze sobą prostotę dziecięcej ciekawości. Dla mnie ten obraz to podróż w głąb emocji, gdzie być może odnajdziemy samych siebie w tej szarej przestrzeni.