Opis obrazu

Na obrazie widzimy postać wyrażającą emocje, które łatwo można nazwać melancholijnymi. Dominuje tu ciemna kolorystyka, w której czernie płynnie łączą się z zielenią tła, tworząc efekt głębokiej zadumy. Figura kobiety w czarnej sukni jest subtelnie wydłużona, co nadaje jej nieco surrealistyczny wygląd. Obok niej kryje się dziecko, które niepewnie chwyta się sukni. Na pierwszy rzut oka można poczuć, że jesteśmy w świecie, gdzie czas płynie wolniej. Ta scena ma w sobie coś z baśni, gdzie wszystko jest możliwe, ale zarazem odrobinę niepokojące. Atmosfera wydaje się puszysta, jak opowieść na dobranoc, ale tak trochę straszna. Artysta stosuje szerokie, płaskie pociągnięcia pędzla, co nadaje obrazowi charakterystyczny styl, przypominający techniki impresjonistów. Można poczuć się jak w "dream" z nie do końca jasnym zakończeniem. Obraz skłania do refleksji nad relacjami międzyludzkimi, a może nawet dzieciństwem. Wywołuje emocje, które oscylują pomiędzy ciepłem a niepokojem. Gdyby to opisało dziecko, mogłoby powiedzieć: Pani i chłopiec bawią się w chowanego. Osobiście, ten obraz przypomina mi sen, z którego nie chcemy się obudzić. Ciekawość miesza się tu z dziwną tęsknotą za czymś, czego nie możemy do końca uchwycić. Może to tęsknota za niewinnością lub marzeniami z dzieciństwa. Takie obrazy potrafią wzbudzić w nas głęboko ukryte uczucia.